Продукциялар

Буфер - бул аз өлчөмдө кислота же щелоч жана суу кошулганда рН өзгөрүүлөрүнө туруштук бере ала турган эритме.рН буфер системасы организмдердин нормалдуу рН маанисин жана нормалдуу физиологиялык чөйрөнү сактоодо маанилүү роль ойнойт.Көпчүлүк клеткалар өтө тар рН диапазонунда гана иштей алышат.Ал зат алмашуу учурунда пайда болгон рН өзгөрүүлөрүнө каршы туруу үчүн буфердик системага ээ болушу керек.Организмде үч негизги рН буфердик системалар бар, алар белок жана бикарбонат буфердик системалар.Ар бир буфердик системанын көлөмү клеткалардын жана органдардын ар кандай түрлөрүнөн айырмаланат.

Алсыз кислота ГА жана анын NaA тузунан турган буфердик эритменин кислотага буфердик таасири эритмеде щелоч А- жетишээрлик санда болушу менен шартталган.Бул эритмеге белгилүү бир өлчөмдө күчтүү кислота кошулганда, H иондору негизинен А- иондору тарабынан керектелет:

Демек, эритменин рН мааниси дээрлик өзгөрбөйт;күчтүү базанын белгилүү бир өлчөмү кошулганда, эритмедеги алсыз кислота HA OH- иондорун керектеп, рН өзгөрүшүнө тоскоолдук кылат.

Буфердик эритмеге аз өлчөмдөгү күчтүү кислота же күчтүү негизди кошсоңуз, эритменин рН мааниси көп өзгөрбөйт, бирок кислота же щелочтун өлчөмү кошулса буфердик эритме буфердик эффектин жоготот.Бул анын буфердик сыйымдуулугунун белгилүү бир чеги бар экенин көрсөтүп турат.

Буфердик эритменин буфердик сыйымдуулугу буфердик эритмени түзүүчү компоненттердин концентрациясына байланыштуу.0,1моль·L-1HAc жана 0,1моль·L-1NaAcден турган буфердик эритме 0,01моль·L-1HAc жана 0,01моль·L-1NaAc буфердик эритмесине караганда көбүрөөк буферлөө жөндөмдүүлүгүнө ээ.Муну эсептөө менен ырастоого болот.Бирок буфердик эритменин компоненттеринин концентрациясы өтө чоң болбошу керек, антпесе иондордун өз ара аракеттенүүсүн этибарга албай коюуга болбойт.